Rouwverwerking
Omgaan met rouwpijn, gemis en verlies.
Mijn hart is gebroken, verscheurd en versplinterd. En ik weet niet hoe ik mijn hart lijmen moet…..
Het liefst zou je hem terug heel maken, terug naar het gevoel wat je voor het verlies had.
Heel, liefdevol in verbinding en kloppend.
Tijd heelt alle wonden wordt er gezegd. Is dat zo? En moet je daar dan op wachten? En hoe lang duurt dat dan?
Nee, tijd heelt niet alle wonden. De bedoeling is dat je met de tijd leert omgaan met je wond, je pijn, verdriet en gemis. Met het verlies van de ander. Je bent niet alleen de ander verloren, maar waarschijnlijk ook jezelf of een deel ervan.
Je leeft nu niet, of niet helemaal, je staat in standje overleven. Overleven van al deze pijnlijke gevoelens. Hoe fijn is het om terug te gaan leven, echt te gaan leven en vanuit daar om te gaan met deze pijn?
Verlies van een geliefde, het gemis, de hartverscheurend verlammende verdovende pijn. Hartverscheurend als je iemand waar je zielsveel van houdt moet missen, weg is of kwijt bent.
Vastzitten in je gevoelens, niet vooruitkomen, je lusteloos, levenloos en verloren voelen. Een zucht, een verlangen naar iemand of iets, een verlangen dat onvervuld blijft.
Vaak denken we dat we al afscheid hebben genomen, de persoon is er niet meer, we hebben gehuild en gerouwd en een plekje gegeven. Waar is mijn levenslust dan gebleven? Waarom blijf ik dan zo hangen in de pijn en het verdriet. In de verdoving.
Met het verlies van de ander ben je niet alleen de ander verloren, maar waarschijnlijk ook jezelf. We zijn de ander kwijt, en dat doet pijn. Niet alleen pijn maar er zitten zo veel meer gevoelens bij van boosheid, verlies, gemis, oneerlijk en nog veel meer…
Als we deze gevoelens niet echt kunnen en durven voelen, uit angst voor de verscheurende pijn, kunnen we niet rouwen. Dit doen we bewust, maar ook onbewust. Door niet je rouw te verwerken kom je in de leegte uit, de hunkering. De hunkering naar vervulling. Omdat deze leegte te pijnlijk is en we dat niet willen of kunnen voelen, vullen we die graag met andere dingen op.
We willen het niet voelen en kunnen ons verliezen in verdovende middelen, drank, drugs, gamen, eten, suikers, Netflixen, noem maar op. Om zo de pijn niet te hoeven voelen. Zoals bij elke verslaving heb je er steeds meer van nodig om dit gevoel te behouden.
Ook kun je je verliezen in de ander, zodat deze jouw leegte op kan vullen, jouw onvervuld verlangen. Het claimen van de ander, blijf bij mij, waarna je doodsbang bent deze ook te verliezen. Zo zit je in de verlatingsangst en bindingangst om iemand echt in je hart toe te laten.
Pff wat vermoeiend allemaal. Ook dat er nog bij.
Ondertussen heb je allemaal mooie overlevingsmechanismes en blokkades opgebouwd. Om niet meer die pijn te hoeven en kunnen voelen van rouw en verlies. Geen echte verbindingen meer aan durven gaan, echt contact maken, of voor iemand je hart durven openen.
Jij leeft nog, hoe fijn is het dan om je leven terug te leven in je volle potentie. De ander zou niets liever willen dat je leeft!
Rouwpijn bestaat op meerde vlakken in ons leven.
Rouwpijn om verlies van een baan, verlies van een geliefde door bijvoorbeeld scheiding.
Wil je hiermee aan de slag, stappen zetten in je rouw en verwerkingsproces? Dan is deze workshop misschien wel iets voor jou.
Wat gaan we doen?
- Draagkracht ontwikkelen om de rouw te kunnen dragen vanuit een stevige basis.
- Systemisch werken, wat je hebt overgenomen m.b.t. tot rouw en verlies van uit je familiesysteem.
- Onderzoek naar je onbewuste beschermingsmechanismes om niet te hoeven voelen wat het verlies echt met je doet.
- Je verlies nemen, en zo ook je leven terug nemen.
- Inzicht wat je onnodig vast aan het houden bent, waardoor het leven niet stroomt.
- De verschillende rouwfase.
- Omgaan met je eigen rouw en die van de ander.
- De buitenwereld, en jou rouwpijn.
- Van rouwverwerking naar rouwarbeid.
Voel je welkom.
Start 6 januari Vol
Datum voor nieuwe 6 daagse workshop volgt.